Κύπρος

Την 1η Απριλίου 1955, οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό και να ενώσουν τη Μεγαλόνησο με τη Μητέρα Ελλάδα

Ο Ελληνισμός της Κύπρου κάθε χρόνο την 1η Απριλίου, τιμά την εθνική επέτειο της έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών.

Ο αγώνας διήρκησε από το 1955 έως το 1959 και έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης», με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος, ως Κυπριακή Δημοκρατία και με τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία.

Τον Ιανουάριο του 1950, η εκκλησία της Κύπρου έκανε δημοψήφισμα με στόχο την απελευθέρωση και την ένωση με την Ελλάδα. Τα αποτελέσματα ήταν υπήρξαν συντριπτικά. Το 95,7% των Κυπρίων ψήφισαν υπέρ του αιτήματος αυτού. Αξίζει να σημειωθεί ότι θετικά ψήφισαν και οι Τουρκοκύπριοι. Το Λονδίνο όμως απέρριψε το δημοψήφισμα, παρόλο που η Βρετανία είχε υποσχεθεί ότι θα παραχωρούσε την Κύπρο στην Ελλάδα εάν οι Έλληνες συμμαχούσαν εναντίον του άξονα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πράγμα το οποίο και έκαναν.

Δυστυχώς όμως, οι Βρετανοί δεν κράτησαν την υπόσχεση τους, αναγκάζοντας τους Ελληνοκύπριους να ξεσηκωθούν ζητώντας επιτακτικά την Ελευθερία τους και την ένωση με την Ελλάδα.

Έτσι, το Νοέμβριο του 1954, φθάνει κρυφά στο νησί, ο Κύπριος στην καταγωγή, συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας «Διγενής» και συγκροτεί την ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών), η οποία και αναλαμβάνει δράση εναντίον των Άγγλων κατακτητών, την 1η Απριλίου 1955. Πολιτικός αρχηγός ήταν ο Πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ΄.

Τα τέσσερα χρόνια του κυπριακού αγώνα δημιούργησαν το έπος της ΕΟΚΑ. Σύσσωμος ο κυπριακός λαός έγραψε ιστορία με τον απίστευτο ηρωισμό και την αυτοθυσία του. Αξιοσημείωτη είναι η συμβολή των νέων, των αμούστακων μαθητών, της μαθητιώσας νεολαίας, που πρωτοστάτησε σε αυτόν τον ασύμμετρο αγώνα και ανάγκασε ακόμη και τους ίδιους Άγγλους στρατάρχες να ομολογήσουν ότι « Η ΕΟΚΑ στρατηγικά ήταν αήττητη».

Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ χύθηκε αμέτρητο αίμα και πότισε τα ιερά χώματα της Μεγαλονήσου μας.

Οι Βρετανοί οδήγησαν στην αγχόνη ακόμη και αμούστακα παλληκάρια, όπως το μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη.

Γρηγόρης Αυξεντίου, Βαγορής Παλληκαρίδης, Καραολής, Δημητρίου, Πατάτσος και πολλοί άλλοι αγωνιστές της ΕΟΚΑ βρίσκονται σήμερα θαμμένοι στα «Φυλακισμένα Μνήματα», όπου χιλιάδες επισκέπτες καθημερινά απονέμουν φόρο τιμής στα ηρωικά εκείνα παλληκάρια που θυσίασαν τη ζωή τους για την Ελευθερία του τόπου τους.

Όσοι πάλι από τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ δε θυσιάστηκαν στο βωμό της Πατρίδας και της Λευτεριάς, έζησαν την απόλυτη απογοήτευση καθώς οι θυσίες και οι αγώνες τους δε δικαιώθηκαν. Η ένωση με την Ελλάδα δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Και κάτι ακόμη χειρότερο, πιο φοβερό. Ένας Αττίλας ρήμαξε τα ιερά χώματα της κυπριακής γης, βυθίζοντας την στο πόνο, το δάκρυ και το αίμα. Ένας Αττίλας από την Ανατολία, ήρθε και έστησε το θρόνο του στα ύψη του υπερήφανου Πενταδάκτυλου μας, απλώνοντας τα δίκτυα του σε όλο το βόρειο τμήμα του νησιού.

Όμως οι σκιές των ψυχών των ηρωικών εκείνων παλληκαριών της ΕΟΚΑ του 1955-59, αιωρούνται πάνω από τα σκλαβωμένα χώματα και στοιχειώνουν οποιοδήποτε Αττίλα. Οι ψυχές και τα κορμιά που χάθηκαν θα μας θυμίζουν πάντα την Ελπίδα για τη Λευτεριά. Εκείνη τη λευτεριά που ονειρεύτηκε και πίστεψε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης και που με τόση λαχτάρα απεικόνισε στο χαρτί του.

Τώρα κι αν είναι Χειμωνιά

Θα ρθει το καλοκαίρι

τη Λευτεριά να φέρει

σε πόλεις και χωριά

Ίσως έτσι καταλάβουμε την παληκαριά ενός άλλου ήρωα, του Σολομώντα Σολωμού, ο οποίος έχασε τη ζωή του στις 14 Αυγούστου 1996, όταν χύμηξε, με ένα τσιγάρο στα χείλη, να κατεβάσει την τουρκική σημαία, στο οδόφραγμα της Δερύνειας, την ημέρα της κηδείας ενός άλλου αφανούς ήρωα, του Tάσου Ισαάκ, ο οποίος είχε δολοφονηθεί βάναυσα από Τούρκους πολίτες και αστυνομικούς, τρεις μέρες πριν. Γιατί η Κύπρος, Δεν Ξεχνά.

Αθάνατη, Αιώνια, Λεβεντογέννα Κύπρος.