Θέλετε να είσατε σίγουροι ότι θα φάτε καλά σε ένα εστιατόριο; Τότε πάρτε μαζί σας έναν σεφ. Κι αν δεν μπορείτε, διαβάστε παρακάτω τι δε θα παρήγγελνε ποτέ ένας επαγγελματίας εάν έτρωγε έξω.
Τα πιάτα ημέρας
Ο λόγος που τα εστιατόρια προωθούν τα πιάτα ημέρας μπορεί να είναι περισσότερο οικονομικός παρά γαστρονομικός. «Όταν βγαίνω για φαγητό σε άλλα εστιατόρια, δεν παραγγέλνω ποτέ τις σπεσιαλιτέ», λέει ο Alberto Morreale σεφ και ιδιοκτήτης του Farmer’s Bottega, στο Σαν Ντιέγκο. «Μερικά εστιατόρια προγραμματίζουν τις σπεσιαλιτέ της ημέρας με βάση, το τι πρόκειται να λήξει ή τι προσπαθούν να ξεφορτωθούν πιο γρήγορα». Αντίθετα, είναι καλύτερα να ζητήσουμε να μας προτείνουν κάτι φτιαγμένο με τοπικά υλικά ή ό,τι έφτασε φρέσκο εκείνη την ημέρα.
Όχι στο κοτόπουλο
Ένας σεφ, που ψήνει κοτόπουλο κάθε 15 λεπτά, πιθανότατα δεν θα θέλει να το φάει και όταν βγει έξω για φαγητό. Οι περισσότεροι σεφ το αποφεύγουν επίσης, γιατί συνήθως το βρίσκουν κακοψημένο, μαγειρεμένο χωρίς πρωτοτυπία και υπερτιμολογημένο ως πιάτο.
Θα αποφύγει τα ψάρια και τα θαλασσινά, (εκτός αν είναι σίγουρος ότι μυρίζουν θάλασσα)
Δεδομένου ότι οι περισσότερες ψαραγορές δεν πραγματοποιούν παραδόσεις τα Σαββατοκύριακα, είναι κοινό μυστικό μεταξύ των σεφ, που αγαπούν το φρέσκο, το «μην τρώτε ψάρια τη Δευτέρα». Κάποιοι αισθάνονται άνετα να παραγγείλουν ψάρια, μόνο αν το εστιατόριο βρίσκεται σε παραθαλάσσια τοποθεσία.
Όσον αφορά στα στρείδια, ένας σεφ δεν τρώει ωμά θαλασσινά σε μέρη, που δεν γνωρίζει καλά και δεν είναι 100% σίγουρος πως είναι φρέσκα. Εάν τα ωμά στρείδια κάποιος τα χειρίζεται και τα αποθηκεύει λανθασμένα μπορεί ακόμα και να σας σκοτώσουν.
Ένας σεφ ρίχνει πάντα μία ματιά στο μέγεθος του κυρίως μενού πριν παραγγείλει
Αλυσίδες εστιατορίων, ή εστιατόρια με τεράστια μενού, μπορεί να προσφέρουν πολλές επιλογές αλλά με κάποιο «κόστος» για τον πελάτη όσον αφορά στη φρεσκάδα των υλικών.
Αν θέλετε φρέσκα, ντόπια υλικά, θα πρέπει να αποφύγετε τις μεγάλες αλυσίδες, γιατί τα πάντα σχεδόν, έρχονται σε αυτές κατεψυγμένα μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Επίσης, πάντα κοιτάξτε το μέγεθος του μενού. Εάν είναι περισσότερες από δύο-τρεις σελίδες, το εστιατόριο θα πρέπει να έχει κρατημένο ένα μεγάλο απόθεμα υλικών, όποτε αυξάνεται η πιθανότητα να μην γευτείτε ένα φρέσκο γεύμα. Ένα κανονικό εστιατόριο δεν μπορεί να κρατήσει τόσο μεγάλο απόθεμα.
Τα «περισσεύματα»
Ζεστό και φρυγανισμένο, σερβιρισμένο με βούτυρο, ελαιόλαδο ή κάποιο ντιπ; Ότι πρέπει για αρχή. Μην είστε σίγουροι όμως, ότι το καλάθι με το ψωμί στο τραπέζι σας είναι φρέσκο από το φούρνο. Πιθανότατα να έχει ξαναζεσταθεί, αφού έχει ήδη «στολίσει» το τραπέζι κάποιου άλλου. Μόνο αν πάρετε δακτυλικά αποτυπώματα σε κάθε φέτα ή αν πιάσετε τον μάγειρα στα πράσα, μπορείτε να είστε σίγουροι, ότι το ψωμί που φάγατε δεν ήταν γεμάτο με τα μικρόβια του προηγούμενου πελάτη.
Λαχανικά;
Τα πιάτα με λαχανικά μπορεί να είναι εξαιρετικά γαστρονομικά επιτεύγματα – ή απλά συνηθισμένα συνοδευτικά, καθόλου πρωτότυπα και ίσως και όχι ιδιαίτερα νόστιμα. Ένας σεφ θα αποφύγει κυρίως τη «σπέσιαλ» σαλάτα τους. Τα χρώματα, οι υφές και η ποικιλία των γεύσεων, που έχουν να προσφέρουν τα λαχανικά, δε μπορούν να σας εγγυηθούν έναν ενδιαφέρον και νόστιμο συνδυασμό. Η «σπέσιαλ» σαλάτα μπορεί τελικά να είναι σπέσιαλ μόνο στο όνομα και στην τιμή.
