Το Slow living είναι μια νέα τάση lifestyle στον αντίποδα της κουλτούρας της υπερκατανάλωσης, της fast fashion, του fast food και γενικά οποιουδήποτε "fast", γρήγορου.
της Εύας Κουτουμάνου
Την κουλτούρα της συνεχούς κίνησης και της υπερδραστηριότητας την ξέρουμε, τη βιώνουμε όλοι λίγο πολύ κάθε μέρα. Είναι το τρέξιμο από το πρωί έως το βράδυ για βιοποριστικούς λόγους. Είναι το συνεχές τσεκ στα social media ή στα ενημερωτικά σάιτ, για να καλυφθεί το σύνδρομο FOMO (Fear Of Missing Out). Είναι ένα πρόγραμμα που για πολλούς σημαίνει το πρωί γυμναστήριο, μετά δουλειά, τρέξιμο, άγχος, στρες και για να νοιώσουμε ότι κάνουμε κάτι καλό και "προσέχουμε τον εαυτό μας" ακολουθούμε ευλαβικά μια "υγιεινή διατροφή" ή ότι πιστεύουμε πως είναι υγιεινή διατροφή.
Αυτός ο τρόπος ζωής, όμως, δεν είναι εφικτός για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να αρχίσει να μας φθείρει. Είναι μια αδιανόητη βαβούρα, ένας εξαντλητικός τρόπος ζωής, τον οποίο όλο και περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να απαρνηθούν αφού δεν οδηγεί πουθενά τελικά.
Η εναλλακτική ονομάζεται slow living, είναι ένα κίνημα ευεξίας, μια φιλοσοφία για πιο όμορφη ζωή, ήρεμη.
Το slow living δεν είναι σαν την καλοκαιρινή ραστώνη, που ο χρόνος και οι δραστηριότητες παγώνουν κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού. Είναι μια συνειδητή επιλογή του να ασχολούμαστε με τα ουσιώδη, να επικεντρωνόμαστε στο εδώ και το τώρα, να ζούμε με τρόπο που μας κάνει καλό και που μπορούμε να διατηρήσουμε μακροπρόθεσμα.
Η «αργή ζωή» δεν είναι τεμπελιά, είναι μια ολιστική αντιμετώπιση της ζωής. Είναι ο αντίποδας στο fast food, τη fast fashion και όποια άλλη αισθητική και θεωρία περιέχει το fast.
Είναι μαγείρεμα και σπιτικό φαγητό, ζυμωτό ψωμί και κουλουράκια, είναι κολύμπι, βόλτες, καθημερινό περπάτημα και σεβασμός στο σώμα, είναι ανακύκλωση και έγνοια για το περιβάλλον, είναι επισκευή παλιών επίπλων και επιλογή ρούχων με ποιότητα που αντέχουν στον χρόνο, είναι συνειδητή κατανάλωση και επαφή με τη φύση, είναι εξασφάλιση στιγμών μέσα στην ημέρα για να νιώσουμε γαλήνη και ηρεμία, να επικοινωνήσουμε με τον ή την σύντροφο μας, την οικογένεια, τους φίλους. Είναι σεβασμός στον εαυτό μας και στον χρόνο μας που είναι πολύτιμοι!
Σε μια ζωή που οι υποχρεώσεις τρέχουν και το 24ωρο αποδεικνύεται συχνά λίγο, το slow living μοιάζει ακατόρθωτο, ουτοπικό. Κι όμως, δεν είναι.
Η φιλοσοφία της «αργής ζωής» δε μας υποχρεώνει να εξασφαλίζουμε άπλετο χρόνο για τον εαυτό μας αλλά να αξιοποιούμε με ουσία τον διαθέσιμο χρόνο μας. Είναι να οργανώνουμε το πρόγραμμα μας και τη ζωή μας έτσι ώστε να μην αναλωνόμαστε αδιάκοπα και χωρίς λόγο.
Μια πρώτη καλή κίνηση κατάκτησης του slow living είναι το ξεκαθάρισμα των social από λογαριασμούς που δημιουργούν ενοχές ή υπερφιλόδοξες επιθυμίες. Επιλέγοντας τα σωστά πρότυπα και τους σωστούς ανθρώπους, επιλέγουμε και έναν πιο σωστό τρόπο ζωής.
Μια δεύτερη κίνηση είναι να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους, μικρά βηματάκια κάθε φορά.
Και μια τρίτη, κι ίσως και πιο δύσκολη για τους περισσότερους μετά από χρόνια μύησης στον υπερκαταναλωτισμό, είναι να μάθουμε να είμαστε ευτυχισμένοι με τα "λίγα και καλά".
Το slow living είναι σίγουρα πιο εφικτό σε ένα νησί, όπως για παράδειγμα στην πανέμορφη Ικαρία, η οποία έχει και το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής ακριβώς για αυτό το λόγο, αλλά η πρόκληση είναι να το εφαρμόσουμε συνειδητά όπου κι αν βρισκόμαστε, σε ένα αστικό περιβάλλον, σε μια πολύβουη πόλη. Εμείς κρατάμε το τιμόνι της ζωής μας και σε αυτή την περίπτωση και τον λεβιέ των ταχυτήτων.
