Σήμερα, στις 23 Σεπτεμβρίου, ξεκίνησε επίσημα η φθινοπωρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο, για τις χώρες που βρίσκονται βόρεια του Ισημερινού, όπως η Ελλάδα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο. Την ίδια στιγμή, στο νότιο ημισφαίριο ξεκίνησε η άνοιξη.
Στην φθινοπωρινή ισημερία, η νύχτα και η ημέρα έχουν σχεδόν την ίδια διάρκεια. Στη συνέχεια, στο βόρειο ημισφαίριο η ημέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει, ώσπου η τελευταία θα φθάσει στο ζενίθ της στο χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.
Τόσο οι ισημερίες, όσο και τα ηλιοστάσια, συμβαίνουν δύο φορές τον χρόνο και σηματοδοτούν την έναρξη των εποχών του έτους. Από τα αρχαία χρόνια, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, τέτοια φαινόμενα γιορτάζονταν από τους λαούς, που τους απέδιδαν μυθικές σημασίες.
Οι πρώτες κοινωνίες των ανθρώπων ήταν κοινωνίες καθαρά αγροτικές. Η ζωή και η καθημερινότητά τους ήταν βασισμένη στη φύση και τις εναλλαγές της. Οι εποχές (το πέρασμα από τη μια εποχή στην άλλη) και τα φυσικά φαινόμενα εντυπωσίαζαν και, ενίοτε, τρόμαζαν τους ανθρώπους, οι οποίοι ζητούσαν εξήγηση από τους σοφούς/μάγους της φυλής. Για το λόγο αυτό οι ισημερίες, που σηματοδοτούσαν και την αλλαγή των εποχών, λάμβαναν ιδιαίτερη θέση στα ημερολόγια τους, τα οποία ήταν ηλιακά ή σεληνιακά.
Αρκετά αρχαιοελληνικά ημερολόγια, ανάμεσά τους των Λακεδαιμονίων και των Μακεδόνων, είχαν ως αφετηρία τους (πρωτοχρονιά) τη φθινοπωρινή ισημερία ενώ πολλές φυλές Ινδιάνων της Αμερικής, τοποθετούσαν την έναρξη του νέου έτους ταυτόχρονα με την πρώτη συγκομιδή των καλαμποκιών, κάπου στα μέσα Αυγούστου.
Ουσιαστικά, η φθινοπωρινή ισημερία σηματοδοτεί την είσοδο στο φθινόπωρο, το οποίο ολοκληρώνεται με το χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου, όπου εισερχόμαστε πλέον στο χειμώνα.
