Σήμερα συμπληρώνονται 570 χρόνια από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ήταν 29 Μαΐου 1453 όταν η Κωνσταντινούπολη, η “βασιλεύουσα», η λαμπερή και πανίσχυρη πρωτεύουσα του Βυζαντίου, έπεσε στα χέρια των Οθωμανών μετά από περισσότερες από 50 μέρες πολιορκίας.
της Εύας Κουτουμάνου
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης ήλθε ως φυσικό αποτέλεσμα της αδιάκοπης επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ευρύτερη περιοχή καθώς η πάλαι ποτέ κραταιά Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε αποδυναμωθεί από θρησκευτικές έριδες, εμφύλιες διαμάχες και την εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορα της.
Από τις αρχές του 1453 ο Μωάμεθ προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.
Στις 6 Απριλίου ο Μωάμεθ ζητά από τους Κωνσταντινουπολίτες να παραδώσουν τη Πόλη υποσχόμενος ότι ο στρατός του δεν θα βλάψει κανέναν, δηλώνοντας παράλληλα ότι σε αντίθετη περίπτωση δεν θα έδειχνε κανέναν οίκτο. Οι πολιορκημένοι απάντησαν αρνητικά και οι Οθωμανοί ξεκίνησαν την επίθεσή τους.
Στις 7 Απριλίου, ο σουλτάνος έστησε τη σκηνή του μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.
Καταλαμβάνοντας τα Πριγκιπονήσια και έχοντας υπό τον έλεγχο του τις ακτές της Προποντίδας, ο τουρκικός στόλος εμπόδισε τον ανεφοδιασμό της πολιορκούμενης Πόλης.
Η είσοδος των Οθωμανών στον Κεράτιο κόλπο, ήταν και η αρχή του οριστικού τέλους για την Κωνσταντινούπολη. Οι βομβαρδισμοί των τειχών εντείνονται ενώ οι πολιορκητές προσπαθούσαν να μπουν στην Πόλη και μέσα από σήραγγες που έσκαβαν κάτω από τα τείχη.
Βασικό στοιχείο των πρώτων ημερών ήταν ότι οι πολιορκητές είχαν προμηθευτεί ισχυρότατα κανόνια, νέας, για τα δεδομένα της εποχής, τεχνολογίας. Αρχικά πάντως οι αμυνόμενοι μπορούσαν και επισκεύαζαν, έστω υποτυπωδώς, τις φθορές στα απόρθητα, ως τότε, τείχη της Πόλης.
Ο αγώνας ήταν άνισος καθώς οι Βυζαντινοί είχαν μόλις 7.000 άνδρες, οι 2.000 από τους οποίους, μάλιστα, ήταν μισθοφόροι- κυρίως Ενετοί και Γενουάτες- ενώ στην Πόλη είχαν απομείνει περίπου 50.000 κάτοικοι υποσιτισμένοι.
Το βράδυ της 28ης Μαΐου, την τελευταία νύχτα πριν την άλωση, ορθόδοξοι και καθολικοί ιερείς φόρεσαν τα επίσημα άμφιά τους και λειτούργησαν από κοινού μπροστά σε ένα ποίμνιο ενωμένο για πρώτη και τελευταία φορά, μέσα στην Αγιά Σοφιά.
H επίθεση άρχισε λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Οι Τούρκοι βασίστηκαν στον όγκο των δυνάμεών τους. Οι λιγοστοί υπερασπιστές της Πόλης ωστόσο συνέχιζαν να τους αποκρούουν μέχρι που η γραμμή της άμυνας έσπασε.
Τότε ο τελευταίος βυζαντινός αυτοκράτορας- ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος- ξήλωσε από τη στολή του τα διακριτικά που πρόδιδαν το αξίωμα του και όρμησε προς τα τείχη. Κανείς δεν το είδε ξανά, σκοτώθηκε μαζί με τους λίγους άνδρες που είχαν απομείνει να παλεύουν να σώσουν την Πόλη.
Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453.
