Τη Σαντορίνη ομολογώ ότι τη «σνόμπαρα» τα τελευταία χρόνια, όπως κάνουμε καμιά φορά με τα πραγματικά δημοφιλή μέρη. «Ελα μωρέ υπάρχουν τόσα ωραία νησιά στην Ελλάδα, τι έχουν πάθει πια όλοι με τη Σαντορίνη», πόσοι από εσάς έχετε πει το ίδιο πράγμα όπως εγώ; Εκείνη όμως είχε την τελευταία λέξη και το κατάλαβα με το που βρέθηκα ξανά μετά από χρόνια στο νησί...
Η αγαπημένη μας στήλη επιστρέφει, έτοιμη να μας ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα! To Travelling to My Hellenic Roοts με την Εύα Μήτιδα Κουτουμάνου, ταξιδιωτική αρχισυντάκτρια με πολλά μίλια στο ενεργητικό της, δεινή ιστιοπλόο και αγαπημένη φίλη του Hellenic Daily News από το ξεκίνημα του. Το Travelling to My Hellenic Roots υπήρξε μια από τις πιο αγαπημένες σας στήλες που αγκαλιάσατε με αγάπη όταν ξεκινήσαμε πριν δύο χρόνια και τώρα επιστρέφει δυναμικά να ενώσει μαζί με όλους μας την αγάπη για την Ελλάδα μας και τις απίστευτες ομορφιές της που μόνο εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε!
Εφτασα στο ξενοδοχείο όταν ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει. Βγήκα από το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκα προς τη ρεσεψιόν. Αυτό που αντίκρυσα με καθήλωσε.
Από εκείνη τη στιγμή το ήξερα. Αυτό το νησί το είχα ερωτευθεί.
Αυτό το νησί είναι ζωντανό. Κι αυτό δεν είναι απλά μια ποιητική έκφραση. Η Σαντορίνη είναι χτισμένη πάνω σε ένα ηφαίστειο που είναι ακόμα ενεργό. Κοιτάζω απέναντι μου τη Θηρασιά, την Παλιά και τη Νέα Καμένη, την άλλη άκρη του νησιού που σχηματίζει ημισέληνο. Σκέφτομαι πως αυτό κάποτε ήταν όλο ενωμένο σε ένα στρογγυλό νησί. Αλλωστε και το νησί κάποτε ονομαζόταν Στρογγύλη.
Κάτω από τη θάλασσα υπάρχει ο Κολούμπο, το υποθαλάσσιο ηφαίστειο το οποίο είναι μια χαρά ενεργό και μάλιστα επτά φορές πιο δραστήριο από το ηφαίστειο της Σαντορίνης όπως έχει επισημάνει η Σαντορινιά ηφαιστειολόγος κα Παρασκευή Νομικού.
Ο Κολούμπο βρίσκεται 7 χλμ ΒΑ της Σαντορίνης, σε βάθος 500 μέτρων και αποτελεί το πιο ενεργό υποθαλάσσιο ηφαίστειο στην Ευρώπη. Τελευταία φορά εξερράγη το 1650 μ.Χ. προκαλώντας δύο τσουνάμι με κύματα έως και 5 μέτρα.
Η Σαντορίνη μαζί με τα νησιά Θηρασία και Ασπρονήσι είναι απομεινάρια της Στρογγύλης μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της το 1613 π.Χ. Η έκρηξη αυτή δεν άλλαξε απλά τη μορφολογία του νησιού αλλά ολόκληρη την Ιστορία της Μεσογείου. Η Μινωική έκρηξη, όπως ονομάζεται, πιστεύεται, σύμφωνα με ανασκαφές που έγιναν στην Κρήτη και τη Σαντορίνη, ότι ήταν η αιτία καταστροφής ολόκληρου του Μινωικού πολιτισμού και ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη έκρηξη στην ιστορία της ανθρωπότητας μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Ταμπόρα στην Ινδονησία.
Κομμάτια γης ξεπρόβαλλαν από το θαλάσσιο χάσμα που σχηματίστηκε μεταξύ Θήρας (Σαντορίνης) και Θηρασιάς μετά την έκρηξη του ηφαιστείου. Το χάσμα είχε βάθος 1500 μέτρων και κατά καιρούς βγήκαν στην επιφάνεια ηφαιστειακοί κώνοι που σχημάτισαν τα νησιά Παλαιά Καμένη, Μικρή και Νέα Καμένη, Καμένη Γεωργίου του Α’, Καμένη του Φουκέ, Αφρόσσα και Δάφνη. Τα νησιά αυτά μεγάλωσαν σιγά σιγά και ενώθηκαν εκτός από την Παλαιά Καμένη.
Πολλοί θυμούνται ακόμα ή γνωρίζουν τον μεγάλο σεισμό του 1956 που ενεργοποίησε το ηφαίστειο της Σαντορίνης και δημιούργησε τεράστιο παλιρροϊκό κύμα. Η γη χωρίστηκε στα δύο και δεκάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν.
«Ξέρουμε που ζούμε» μου είπε ο κος Γιάννης Ματθαίος, συνιδρυτής και CEO της Caldera Yachting και ιδρυτής της Premier Santorini, με πολλά διεθνή κι ελληνικά βραβεία στο ενεργητικό του, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης μας. «Θυμόμαστε το σεισμό του 56 και είμαστε προετοιμασμένοι ότι κάποτε θα ξανασυμβεί.»
Αυτή η αίσθηση άλλους τους φοβίζει κι άλλους τους μαγεύει. Είναι όμως το τίμημα του να ζεις σε ένα από τα ομορφότερα μέρη του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο ότι η Σαντορίνη διεθνώς συγκαταλέγεται στους κορυφαίους προορισμούς που πρέπει κάποιος να επισκεφθεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Οτι και να λέμε είναι μοναδική.
Η βίαια κομμένη γη με τα μαύρα βράχια που βουτάνε άγρια μέσα στη βαθειά νερά, τα άσπρα σπίτια που ακροβατούν ριψοκίνδυνα στον γκρεμό, η βαθειά σκουρόχρωμη θάλασσα, η κόκκινη παραλία μοναδική στον κόσμο που λαμπυρίζει στο ηλιοβασίλεμα- απομεινάρι ενός παλιού ηφαιστειακού κώνου που έχει αυτό το σπάνιο χρώμα λόγω του σιδήρου που υπάρχει στο πέτρωμα του βράχου, το ημικυκλικό σχήμα του νησιού που νοιώθεις ότι θέλει να ενωθεί με τη Θηρασιά απέναντι και την Καμμένη στο κέντρο ώστε να γίνουν και πάλι ένα, ο ουρανός που παίρνει όλες τις πιθανές αποχρώσεις του μωβ και του κόκκινου όταν δύει ο ήλιος, τα αμπέλια που αυθαδιάζουν στη φύση και πεισματικά ευδοκιμούν σ’αυτή την άνυδρη ηφαιστειακή γη δημιουργώντας κουλούρες στο χώμα αντί να ορθώνονται προς τα πάνω όπως σε όλα τα υπόλοιπα μέρη της γης. Εχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου, σε όλον τον κόσμο, τόσο ώστε να ξέρω να εκτιμήσω κάτι μοναδικό όταν το συναντώ, για αυτό κι ερωτεύτηκα τη Σαντορίνη τώρα. Οσο πιο πολύ καταλαβαίνεις αυτόν τον τόπο τόσο περισσότερο δέος σου προκαλεί.
Δεν ήταν πάντα έτσι. Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες το νησί ήταν ακόμα παρθένο τουριστικά, όπως μου εξηγεί ο κ Ματθαίος, ο οποίος εκτός από τις επιχειρήσεις που ίδρυσε διευθύνει μαζί με την πάντα αεικίνητη μητέρα του κα Νικολίνα το πανέμορφο ξενοδοχείο της οικογένειας, το Kamares, και θυμάται, παιδί ακόμα, τους τουρίστες να φιλοξενούνται στις ταράτσες των σπιτιών κι αυτός να βοηθάει τον παππού του ο οποίος είχε φέρει το πρώτο λεωφορείο κι αργότερα το πρώτο ταξί στο νησί.
Το νησί έγινε γνωστό ξαφνικά και απότομα όταν το 1967 ανακαλύφθηκε ο προϊστορικός οικισμός στο Ακρωτήρι και η Σαντορίνη συνδέθηκε με τον μύθο της χαμένης Ατλαντίδας.
Τι κοινό έχει η Σαντορίνη με τη χαμένη Ατλαντίδα; Η αρχαία Θήρα ήταν ένας τέλειος επίγειος παράδεισος που καταστράφηκε το 1613 π.Χ. μαζί με ένα πλήθος από γειτονικά παράλια, συμπαρασύροντας λαμπρά δείγματα πολιτισμού του Αιγαίου. Η περιγραφή της ταιριάζει απόλυτα με τα λεγόμενα του Πλάτωνα για τη μυθική χώρα των Ατλάντων που καταστράφηκε ολοσχερώς, χωρίς να αφήσει ίχνος πίσω της.
Στην επιστολή προς Κριτία εξηγείται το πως δημιουργήθηκε η Ατλαντίδα και γιατί είχε σχήμα κυκλικό σαν δαχτυλίδι, με θάλασσα κι ένα μικρό νησάκι στη μέση, έτσι ακριβώς όπως ήταν η αρχαία Θήρα λίγο πριν από τη μεγάλη έκρηξη.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, όταν οι θεοί μοιράστηκαν τη Γη, στον Ποσειδώνα δόθηκε η Ατλαντίδα και την παρέδωσε στους γιους του τους ημίθεους για να την καλλιεργήσουν. Ενας από αυτούς παντρεύτηκε την Λευκίππη και έκαναν την Κλειτώ που την ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και θέλησε να την κάνει για πάντα δικιά του. Τότε διάλεξε ένα μέρος και το προστάτεψε με κυκλικές ζώνες από εύφορη γη και θάλασσα ώστε να της εξασφαλίσει παραδεισένια ζωή, σα να βλέπουμε στο χάρτη την Κρήτη μαζί με την αρχαία Καλλίστη (άλλη μια ονομασία της Στρογγύλης).
Το όνομα Ατλαντίδα προέρχεται πιθανότατα από το μυθικό γίγαντα Ατλαντα που κρατούσε στους ώμους του ολόκληρη τη γη και τον ουρανό. Σύμφωνα με τις ανακαλύψεις των Αμερικανών γεωλόγων Χάικεν και ΜακΚόϋ που έγιναν στη Σαντορίνη το 1990, όλα παραπέμπουν στη διάσημη τοιχογραφία που βρέθηκε στο δυτικό κτίριο του Ακρωτηρίου. Σ’ αυτή βλέπουμε μια παραλία της αρχαίας Θήρας με εύπορη ζωή πάνω σ΄ ένα κεντρικό νησάκι που βρεχόταν από θάλασσα γύρω γύρω. Ετσι ακριβώς όπως περιέγραφε και ο Πλάτωνας τη χαμένη Ατλαντίδα. Και το νησάκι αυτό υποστηρίζεται ότι εξαφανίστηκε από μια μεγάλη έκρηξη που προκάλεσε φοβερούς σεισμούς και καπνούς. Κατά τον Πλάτωνα οι καπνοί εκτοξεύονταν στον ουρανό, 40 χιλιόμετρα ψηλά. Αν ήταν πράγματι έτσι, τότε σίγουρα φαινόταν από τις ακτές της Ανατολικής και Κεντρικής Μεσογείου. Οι άνθρωποι παρακολουθούσαν σαστισμένοι τα καμώματα της φύσης,νομίζοντας ότι έβλεπαν τον ίδιο τον Ατλαντα να κρατά τον ουρανό στους ώμους του.
Δεν ξέρουμε αν πραγματικά η Ατλαντίδα ήταν στη Σαντορίνη ή ακόμα αν υπήρξε ποτέ η χαμένη Ατλαντίδα. Το μυστήριο της ίσως είναι απλώς ένας μύθος με αμέτρητα αναπάντητα ερωτήματα. Πιθανότατα να μην υπήρξε ποτέ αυτή η χώρα. Παρόλα αυτά, η θεωρία για την ηφαιστειακή καταστροφή της Σαντορίνης εξακολουθεί να βασίζεται σε πραγματικές πηγές που θυμίζουν τον «Πλατωνικό Λόγο».
Το νησί είχε πολλά ονόματα στο παρελθόν. Στρογγύλη, Καλλίστη ή Καλλιστώ (από το αρχαίο καλλίστη που σήμαινε η ομορφότερη), Φιλητέρη ή Φιλωτέρα, Καλαυρία, Καρίστη, Τευσία, Θηραμένη και Ρήνεια. Το μετέπειτα κλασικό όνομα Θήρα προήλθε από τον αρχαίο Σπαρτιάτη Θήρα που αποίκησε πρώτος το νησί.
Το όνομα Σαντορίνη προέρχεται από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους οι οποίοι κατά το πέρασμα τους στέκονταν για ανεφοδιασμό κοντά σε εκκλησία της Αγίας Ειρήνης που βρίσκεται στη σημερινή περιοχή της Περίσσας πίσω από τον ιερό ναό του Τιμίου Σταυρού. Την αποκάλεσαν Σάντα Ιρίνα. Επί τουρκοκρατίας οι Τούρκοι την ονόμαζαν Δερμετζίκ ή Διμερτζίκ (μικρός μύλος), πιθανώς από τους πολλούς μικρούς ανεμόμυλους που ξεχώριζαν από μακριά. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας επίσημα καθιερώθηκε το όνομα Θήρα αλλά οι ξένοι χάρτες συνέχισαν να την αναφέρουν ως Σαντα-Ιρίνα από την οποία και παρέμεινε με μικρή παραφθορά από τους Ελληνες ως Σαντορίνη.
Από την εποχή που οι λιγοστοί τουρίστες του νησιού έμεναν στις ταράτσες των σπιτιών και ανέβαιναν στα Φηρά με τα γαϊδουράκια,ως μόνο μέσο μεταφοράς, μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα.
Μάλιστα, η Σαντορίνη δεν είναι πλέον μόνο καλοκαιρινός προορισμός αλλά ένας προορισμός για όλο τον χρόνο και πολλά ξενοδοχεία μένουν ανοιχτά και τον χειμώνα. Μάλιστα όπως μας είπε ο επιχειρηματίας ξενοδόχος κος Αλέξης Γιαννουλάτος, τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα είναι τον χειμώνα όταν ο ουρανός παίρνει όλες τις αποχρώσεις από μπλε, πορτοκαλί και γκρι μέχρι σχεδόν μαύρος καθώς δύει ο ήλιος.
Το χειμώνα τα ξενοδοχεία του κου Γιαννουλάτου, Grand View Santorini και Blue Dolphins, έχουν 60-70% πληρότητα με επισκέπτες κυρίως από την Ασία αλλά και από την Ευρώπη και την Αμερική.
Για να διατηρεί η Σαντορίνη την πρωτιά της, όπως μας εξηγεί ο κος Νίκος Νομικός, Πρόεδρος των Εμποροεπαγγελματιών του νησιού, οι επιχειρηματίες φροντίζουν ώστε οι επισκέπτες να παίρνουν ότι καλύτερο ανταποδωτικά από το νησί, value for money όπως χαρακτηριστικά είπε, κι έτσι όχι μόνο να προτείνουν το νησί σε φίλους και συγγενείς αλλά να ξανάρχονται και οι ίδιοι.
Στη φωτογραφία με τον κ Κώστα Σκαγιά, πρεσβευτή των νησιών του Νοτίου Αιγαίου στο Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, στο ειδυλλιακό ξενοδοχείο του κ Νομικού, Lilium.
Μιλώντας, τέλος, με τον κ Γιάννη Ματθαίο μου περιέγραψε πως φροντίζει να προσφέρει σε κάθε επισκέπτη όχι ένα απλό ταξίδι αλλά μια καθηλωτική εμπειρία που ξεκινάει με την ιστορία του νησιού, συνεχίζει με ένα γεύμα που μαγειρεύεται εν πλω με ντόπια προϊόντα πάντα και ολοκληρώνεται με ένα ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα πάνω στο σκάφος, με σβηστές τις μηχανές, παραδομένοι στη μαγεία της Κόκκινης Παραλίας όπως φαίνεται από τη θάλασσα.
Οι άνθρωποι αυτοί μοιράστηκαν μαζί μου τα μυστικά της επιτυχίας τους και τα μυστικά της Σαντορίνης και τους ευχαριστώ για αυτό.
Είναι αλήθεια ότι η Σαντορίνη παρά το άγονο έδαφος της και τους καταστρεπτικούς σεισμούς που έπληξαν το νησιωτικό σύμπλεγμα, κατάφερε μέσα στους αιώνες να παραμένει ένας εύπορος τόπος.
Κύριες ασχολίες των κατοίκων ήταν η γεωργία, η ναυτιλία και το εμπόριο.
Το 1852, η Σαντορίνη ήταν το δεύτερο σημαντικότερο εμπορικό κέντρο μετά τη Σύρο στις Κυκλάδες. Στον τομέα της ναυτιλίας, η Σαντορίνη διέθετε το 40% του συνολικού αριθμού των πλοίων των Κυκλάδων ενώ για τη διεξαγωγή του εμπορίου με δικά τους καράβια, οι έμποροι και πλοιοκτήτες της Σαντορίνης διέθεταν πλοία μεγάλης χωρητικότητας.
Από το 1965 και μετά ξεκινάει η τουριστική ανάπτυξη του νησιού φτάνοντας στις μέρες μας όπου η Σαντορίνη κατατάσσεται δικαιώς ανάμεσα στα 10 καλύτερα νησιά του πλανήτη!
Μοναδικό όμως δεν είναι μόνο το τοπίο και οι παραλίες της, τα πάντα σ’ αυτό το νησί είναι διαφορετικά από τα συνηθισμένα, ιδιαίτερα.
Για παράδειγμα οι αμπελώνες. Σε όλο τον κόσμο τα σταφύλια φυτρώνουν προς τα πάνω. Στη Σαντορίνη, λόγω του άνυδρου κλίματος ,τα αμπέλια δημιουργούν κουλούρες κοντά στο χώμα ώστε να παίρνουν όσο γίνεται περισσότερη υγρασία. Οι καλλιεργητές υιοθέτησαν αυτό το χαμηλό τρόπο κλαδέματος για να προστατεύουν τα αμπέλια και από τους ισχυρούς ανέμους. Η αμπελοκαλλιέργεια στο νησί έχει τις ρίζες της στους προϊστορικούς ακόμα χρόνους και το κρασί της Σαντορίνης είναι φημισμένο διεθνώς.
Το πιο σημαντικό στοιχείο του αμπελώνα της Σαντορίνης είναι ο ποικιλιακός της πλούτος. Αποτελεί μια μεγάλη αμπελογραφική συλλογή αφού διασώζει περισσότερες από 50 ποικιλίες αμπέλου ορισμένες από τις οποίες είναι σπάνιες και έχουν μοναδικά αμπελογραφικά και οινολογικά χαρακτηριστικά. Βασική ποικιλία του αμπελώνα είναι το Ασύρτικο, η καλύτερη κατά πολλούς, λευκή ποικιλία σε ολόκληρη τη μεσογειακή λεκάνη, η οποία στο ιδιόμορφο εδαφοκλιματικό περιβάλλον της Σαντορίνης έχει προσαρμοστεί τέλεια και δίνει προϊόντα με ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Το Ασύρτικο συμπληρώνουν οι δύο άλλες βασικές λευκές ποικιλίες του αμπελώνα, το Αθήρι και το Αϊδάνι.
Από τις ερυθρές ποικιλίες η Αιγαιοπελαγίτικη Μαντηλαριά κατέχει τη πιο σημαντική θέση στον αμπελώνα της Σαντορίνης. Τα κρασιά της Σαντορίνης έχουν ιδιαίτερη γεύση. Λόγω του ηφαιστειακού εδάφους που είναι πλούσιο σε θειάφι είναι και ιδιαίτερα δυνατά.
Τις μέρες που έμεινα στο νησί, οι οποίες αυξήθηκαν ευχάριστα λόγω του καιρού, πρόλαβα να κάνω μια μίνι διατριβή στα κρασιά της Σαντορίνης και ομολογώ πως έμεινα ενθουσιασμένη.
Μάλιστα όπως έμαθα, ένα από τα υπόσκαφα στο οποία έμενα ήταν παλιά πατητήρι που μετατράπηκε σε ένα πανέμορφο διαμέρισμα με ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Τι είναι τα υπόσκαφα; Αλλο ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Σαντορίνης. Τα υπόσκαφα είναι σπίτια σκαμένα κυριολεκτικά μέσα στο βράχο,προστατευμένα από τους δυνατούς ανέμους, τους σεισμούς αλλά και από τη ζέστη.
Το υπόσκαφο σπίτι είναι στενόμακρος χώρος με θολωτή οροφή που φωτίζεται και αερίζεται μόνο από την πρόσοψη. Εκεί στη πρόσοψη υπάρχει μια μικρή πόρτα, τοποθετημένη στο κέντρο, δεξιά και αριστερά της έχει από ένα παράθυρο και πάνω από την πόρτα τον φεγγίτη. Στο εσωτερικό του σπιτιού υπάρχουν δύο χώροι, η σάλα μπροστά και ένα δωμάτιο στο βάθος του σπιτιού, η κάμαρη.
Τα υπόσκαφα κτίσματα της Σαντορίνης είναι λαξευμένα στο κάθετο μέτωπο του στρώματος της «άσπας». Είναι θολωτά, σκαμμένα στο βράχο χωρίς θεμέλια, με στενή πρόσοψη και μεγάλο βάθος. Η στέγαση των κτισμένων τμημάτων τους γίνεται με θόλους ή σταυροθόλια με ένα είδος χυτής καλουπωτής κατασκευής. Τα υλικά τους είναι η πέτρα και η θηραϊκή γη. Αυτά μαζί με τον ασβέστη δημιουργούν ένα πολύ ισχυρό κονίαμα.
Σήμερα πολλά από τα υπόσκαφα έχουν μετατραπεί σε πολυτελή διαμερίσματα ή σουίτες ξενοδοχείων και είναι ιδανικά γιατί προσφέρουν φυσική δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη τον χειμώνα.
Τι άλλο είναι μοναδικό στη Σαντορίνη; Μη γελάσετε, οι μελιτζάνες. Στη Σαντορίνη μόνο βρίσκουμε τις λευκές μελιτζάνες που είναι τόσο γλυκές ώστε δε χρειάζονται ξεπίκρισμα, για όσους μαγειρεύουν. Επίσης έχουν πολύ λίγους σπόρους, συγκεντρωμένους στη μέση, κι απορροφούν ελάχιστο λάδι, κάτι που τις κάνει ιδανικό μεζεδάκι.
Η κάππαρη αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά συστατικά της κουζίνας των Κυκλάδων, με τη Σαντορίνη και το ενεργειακό της χώμα να πρωτοστατεί.Είναι το πιο φημισμένο προϊόν της. Ποια η διαφορά του από τα υπόλοιπα; Η φλοίδα της είναι λίγο πιο σκληρή από το συνηθισμένο και το εσωτερικό της πολύ πιο ζουμερό. Η συγκεκριμένη ποικιλία προέρχεται από την Αίγυπτο και η πιο πιθανή εκδοχή είναι να την έφεραν στο νησί οι καπετάνιοι της Σαντορίνης που μετέφεραν με τα πλοία τους θηραϊκή γη για τις ανάγκες της διάνοιξης της Διώρυγας του Σουέζ. Η πρώτη αναφορά σε αυτό γίνεται το 1875.
Τέλος, δεν υπάρχει περίπτωση να μη δοκιμάσετε την τοπική φάβα που λόγω του εδάφους έχει ιδιαίτερη γεύση, άρωμα και υφή.
Μα καλά όλα τέλεια είναι σε αυτό το νησί, θα μου πείτε; Ισως. Αρκεί να μην έρθετε εδώ με σκάφος.
Η μόνη μαρίνα του νησιού βρίσκεται στη Βλυχάδα και είναι σχεδόν αδύνατον να δέσετε εκεί αφού όλες οι θέσεις είναι πιασμένες από τα μόνιμα σκάφη και τα ψαράδικα καΐκια. Η μόνη λύση είναι να μείνετε αρώδου στα ηφαίστεια κι αν έχετε καλό φουσκωτό να περάσετε απέναντι στο νησί αλλά λόγω των ανέμων και του βάθους των νερών δε θα το συνιστούσα. Αν δε σας πειράζει να μην επισκεφθείτε το νησί, τότε τα ηφαίστεια – η Παλιά και η Νέα Καμένη δηλαδή – είναι ιδανικό μέρος για να αράξετε αφού είναι φυσικά λιμάνια και καλά προστατευμένα.
Το νησί της Σαντορίνης διαθέτει πολλά φυσικά λιμάνια ενώ διάφορες τοποθεσίες στο νησί χρησίμευσαν ως λιμάνια ανά τους αιώνες. Από τον Προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου, στο σημερινό Καμάρι που αποτελούσε το λιμάνι της Αρχαίας Θήρας και ονομαζόταν Οία. Κατά τους Ρωμαϊκούς και Βυζαντινούς χρόνους στη σημερινή Περίσσα βρισκόταν η πόλη της Ελευσίνας καθώς και το λιμάνι της. Για πολλά χρόνια ο όρμος των Φηρών αποτελούσε το βασικό λιμάνι του νησιού, ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 τέθηκαν τα θεμέλια για τη δημιουργία του λιμανιού στον Αθηνιό, που αποτελεί το κεντρικό λιμάνι της Σαντορίνης.
Οι πιο όμορφες παραλίες είναι η Κόκκινη Παραλία, ο Περίβολος, η Βλυχάδα, η Ασπρη Παραλία, το Αμμούδι, η Μουζακιά, η Περίσσα και το Καμάρι.
Για να ζήσετε πραγματικά τη μαγεία της Σαντορίνης προτείνω οπωσδήποτε μια βόλτα με ιστιοπλοϊκό σκάφος ακόμα κι αν είναι η πρώτη σας φορά και φυσικά, αν μπορείτε, μια βόλτα με ελικόπτερο ώστε να δείτε από ψηλά το νησί που όσο ρομαντικά είναι τα χρώματα του τόσο άγρια είναι η μορφολογία του. Αυτός ο συνδυασμός μάλλον είναι που την κάνει ακαταμάχητη.
Αν είσαστε έτοιμοι να ερωτευτείτε, ετοιμάστε τις βαλίτσες σας!
